Şimdi kabul edeyim, yaş 50’yi geçince bazı şeyler otomatik yükleniyor. Mesela gözler.Menüyü okumak için ya ışığı ayarlıyorum, ya telefonu zoom’layıp çekiyorum, ya da en yakındaki gence “Burada ne yazıyor?” diye soruyorum. Menü değil, Sudoku sanki. Bel ağrısı?Var. Bazen belimle birlikte moralim de tutuluyor ama çaktırmıyorum, “rüzgâr çarpmış” diyerek geçiştiriyorum. Alerji?Yahu bu yaşa kadar hiçbir şeye … 52 Yaşında Blog Yazmak: Mizah Yaşla Değil Karakterle İlgilidir okumayı sürdür